Κρατάμε την αναπνοή μας
Και μετράμε αντίστροφα
μέχρι το τέσσερα
Ξαναμετράμε τους τοίχους του δωματίου
Κλείνουμε τα μάτια
Και ονειρευόμαστε τα χρώματα
Εγώ είδα πράσινο των ματιών σου
Τα δικά μου συνεπώς
Με ξεγελάνε
Κοιτώ το άστρο που έχει φυτρώσει στο ταβάνι μας
Κάνω μια ευχή
και ελπίζω να μην πέσει
Παρατηρώ τις άκρες των δακτύλων σου
Και γεύομαι τη χθεσινή βροχή
Και το άνθισμα μιας βουκαμβίλιας
Η άνοιξη αργεί ακόμα
Μα ο χειμώνας μας τελείωσε
Σε αναμονή εποχής
Τινάζω τις κουβέρτες
Και σε βρίσκω στις πτυχώσεις
Στριφογυρίζω αγκαλιά με την πλύση νούμερο 48.
Τα κόκκινα μένουνε κόκκινα
Και τα σεντόνια μας μυρίζουνε λιακάδα
Εισπνέουμε δυνατά
Κρατάμε την αναπνοή μας
Και ξεφυσάμε απαλά
Ένα
Δύο
Τρία
Τέσσερα
Μικρή ανακούφιση
Οι τοίχοι είναι ακόμα εδώ
Η τύχη είναι ακόμα με το μέρος μας
Και το μπαλκόνι στα επιτρεπτά μας όρια.
