Δες πόσο όμορφα είναι όλα. Δες.
Δες τις κεραίες που τις φυσά ελαφρά ο πρώτος φθινοπωρινός αέρας. Δες όλες τις πράσινες κατεβασμένες τέντες που φέρνουν μια αίσθηση ψεύτικης φύσης στο μέρος που όλοι αποκαλούνε τσιμεντούπολη. Όλα τα μικρά κίτρινα γλαστράκια στο απέναντι μπαλκόνι. Τα γαλάζια κάγκελα που σπαν την συμφωνία των καφέ. Τα φούξια σεντόνια απλωμένα παρά την απαγόρευση της διαχείρισης. Δες τους παλιούς σκουριασμένους σωλήνες. Δες την ομορφιά πίσω απ τη θλίψη που σε τρομάζει.
Και δες την καναρινί εκείνη πόρτα που οδηγεί στην ψηλότερη ταράτσα. Κοίτα τα σύννεφα του φθινοπώρου και τις υπέροχες χρυσές γραμμές τους.
Τόσα air-condition, ηλιακοί και δορυφορικά πιάτα συνεννοημένα να κοιτάζουν τον ήλιο, να μην μας ενοχλούν, απλά να ορθώνονται πάνω στις στέγες και να αντανακλούν το φως. Δες την αργή κίνηση των φύλλων που στροβιλίζονται. Δες πόσο ήρεμα φεύγει η μέρα. Κοίτα τις σκάλες που οδηγούν στο πουθενά. Την ξεφλουδισμένη μπογιά στο απέναντι κτήριο. Το ρυτιδιασμένο μου μπαλκόνι. Τα βρόμικα παράθυρα και τις ξεθωριασμένες τέντες. Όλα είναι όμορφα. Γελάς. Μα σου εξηγώ.
Όλα είναι όμορφα. Μεγαλώνουν και φθείρονται μαζί μας. Τώρα είναι όμορφα. Τώρα. Που δεν λάμπουν πια αυτάρεσκα στον ήλιο, τώρα που έφυγε τον χρώμα τους και γέρασαν. Τώρα που φτιάχνουνε φωλιές τα περιστέρια. Τώρα που η ατμόσφαιρα μυρίζει βροχή, τώρα που ερωτεύομαι τον κόσμο και την απλή αλλά δυνατή ομορφιά του. Τώρα που είναι όλα ασήμαντα και που θες να κλάψεις βλέποντας τα σύννεφα σιγά –σιγά να απομακρύνονται, να κάνουν ανεπαίσθητες κινήσεις, να παρασέρνονται και να σε παρασέρνουν. Τώρα που έψαχνες μολύβι και χαρτί για να τα περιγράψεις, να τα αποτυπώσεις κάπου και τώρα που αισθάνεσαι ανίκανος, αφού όλη αυτή η ομορφιά δεν κλείνεται στις λέξεις. Δεν σκέφτηκες ούτε στιγμή να τα φωτογραφήσεις. Η εικόνα θα σου φαινόταν βαρετή. Εύχεσαι απλά να μπορούσες να ανοίξεις τα χέρια σου και να αγκαλιάσεις αυτό τον κόσμο, αυτή την ομορφιά , να μπορέσεις να την νιώσεις στο πετσί σου, μέσα σου, να την εισπνεύσεις, να την καταπιείς, να είναι δικιά σου, κτήμα σου, να σου ανήκει. Τώρα είναι όμορφα όλα. Και αισθάνεσαι ευτυχία που τα είδες..
