Εκείνη κράταγε ένα τεράστιο κόκκινο μπαλόνι, φουσκωμένο από αέρινα λόγια, ανασφάλειες, στιχάκια αγάπης, ανεκπλήρωτους έρωτες και πεταλούδες που συχνάζουν κυρίως στο στομάχι.
Εκείνος είχε χαθεί σ΄ ένα λαβύρινθο από αδιέξοδα. είχε αλωθεί και καταναλωθεί τόσες φορές, μέχρι που ξέχασε ποιος είναι και που πάει.
Την ξεχώρισε μέσα στο πλήθος εξαιτίας του κόκκινου μπαλονιού της.
Δεν Τον άκουσε καν να πλησιάζει, αφηρημένη όπως ήταν και προσκωλημένη στην προσπάθεια της να την προσέξουν.
την άγγιξε.
Πήρε μια βελόνα, (είχε πολλές στην τσέπη του, ενθύμιο του συνεχούς "ράβε-ξήλωνε")
Την άγγιξε, πήρε μια βελόνα και έσπασε το μπαλόνι της.
Τους έλουσε διαμαντένια βροχή και κάτω από αυτή, γίναν ένα.
Χωρίς ομπρέλα, βράχηκαν και οι δύο, κορμιά που γλιστρούσαν, κολλούσαν, ενώνονταν, χωρίζονταν, ξεσκίζονταν και ξανακολλούσαν.
Χιλιάδες, εκατομμύρια μικρά διαμάντια λαμπύριζαν και στέγνωναν γύρω τους.
Αυτή, μοιραία, παθιασμένη, είχε βιώσει τον πόνο.
και Εκείνος είχε μάθει πλέον να παίζει καλά το παιχνίδι της απόρριψης.
ΠΟΣΟ θόρυβο μπορεί να προκαλέσει ένα μικρό όχι.
Οι συζητήσεις τους γίνονταν πάντα ανάμεσα σε φιλιά που είχαν γεύση τσιγάρου και αλκοόλ.
Μεθυσμένα λόγια, ψέματα και αλήθειες της στιγμής.
Ιδρωμένα χτυπήματα κάτω από τη μέση.
Γιάτρευαν και πονούσαν ο Ένας τον άλλο, γιατί είχαν την δύναμη.
Δύο μικροί θεοί σκαρφαλωμένοι πάνω στα αλαζονικά τους άρματα.
Ανίκανοι να δουν οτιδήποτε άλλο παρά τους εαυτούς τους. Διαφωνίες, τους φέραν αντιμέτωπους,
τους έκαναν εχθρούς.
Τα άρματά Τους παραταγμένα το ένα απέναντι στο άλλο, έτοιμα για μάχη.
Ω! αυτές οι τεχνικές του πολέμου! τις γνώριζαν και οι δύο τόσο καλά..
Δεν υπήρξε νικητής. Παρά μόνο χαμένοι. ΧΑΘΗΚΑΝ.
Οι εφημερίδες έγραψαν πως και οι δύο μεριές θρήνησαν απώλειες.
'Ένας άντρας περπατάει μες το πλήθος, πατάει μία εφημερίδα· έχει αμνησία, δεν θυμάται να διαβάσει.
Μία κοπέλα, αφηρημένη, τον προσπερνά φουσκώνοντας αργά το κόκκινο μπαλόνι της.
Διασταυρώνονται τα αρώματα· ειρωνεία, αλαζονεία εγωισμός, γνωστή μυρωδιά , τσιγάρο και αλκοόλ.
Κανείς από τους δύο δεν γυρίζει πίσω, να κοιτάξει..
Υ.Γ: Αν οι φόβοι μάς μας κάνουν μικρούς, τότε τί είναι αυτό που μας κάνει μεγάλους;
